Jæja ta er tad ordid stadfest, eg er nørd.
Fyrr i dag notadi eg, i kasual samtali, ordid gamma geislar, beta geislar og geislavirkt protin.
Mer leid svoldid skringilega tegar eg attadi mig a tessu.
rock on brothers and sisters
úha
Ég fór út að hlaupa í dag, fann nauthólsvíkurstíginn. Þar sem fólk þykist vera að hlaupa en er bara sýna stinnan rassinn og skoða aðra rassa. Svo skokkaði ég niður í bæ og í gegnum almenningsgarðinn, þar skokkar enginn. Nema ég, úha, blómin eru farinn að springa út í sumarblíðunni. Eftir nokkuð karlmennskulegt hlaup í gegnum garðinn, kassinn út, herpa rasskinnarnar saman, stút á munninn og ekki anda nema á fimm mínútna fresti, tók ég á rás heim á leið. Þá skokkaði ég í gegnum huggulegt hverfi, en hús hafa ekki mjög hvetjandi áhrif, þannig að nú fór minn að þreytast. Koma svo Eiríkur, bara tvær mínutur að gatnamótunum og svo tvær heim að næstu. Hver er sterkastur, Eiki. Hver er fljótastur, Eiki. Hver ætlar að hlaupa rest...
Og svo komst ég heim, alveg að niðurlotum kominn, eftir tæplega 15km skokk, það sem maður gerir ekki fyrir sæta rassa.
En hér er ný uppskrift, virkilega góð.
1 dós kókosmjólk
1/2 dós ananasbitar
300g kjúklingur í bitum.
200g hrísgrjón
1 laukur
2 gulrætur fyrir litinn.
nokkrir sveppir
kjúklingur steiktur, kryddaður með chili eða einhverju öðru eitri. Ég hafði hann virkilega sterkan því að kókosinn og ananasinn eru svo sætir.
Laukur, sveppir og gulrætur settar út í og steiktar með.
Ananas og kókos helt yfir.
Hrísgrjónin soðinn og helt út í.
Þetta tókst merkilega vel, svona sterkt sætt jumsi gumms. Dugir fyrir ca. þrjá fullorðna.
Svo var ég með eitthvað fleira en er alveg búinn að gleyma því hverju ég blandaði saman, þar.
Loksins fann ég mig aftur í náminu. Er að skrifa ritgerð um genameðferð, það er merkilegt. Undir genameðferðar flokkinn fellur ýmislegt eins og lækning krabbameins sem á reyndar langt í land og lækning SCID (severe combined immunodeficiency) sem menn byrjuðu fyrir nokkrum árum að fikta með. SCID sjúkdómurinn er single gene, sem þýðir að eitt gen í kroppnum er gallað.
Yfirlit (í mjög stuttu máli)
Mennirnir eru með 23 litningapör. Litningarnir geyma gen. Genin segja til um framleiðslu m.a. prótína í frumunum. Ef gen er bilað þá getur prótín framleiðslan klikkað og það haft í för með sér ægilegar afleiðingar.
En alla vega börn með SCID hafa óvirkt ónæmiskerfi og það er hægt að redda þeim á ýmsan hátt.
Geyma þau í loftbólu (David varð 12 ára)
Græða heilbrigðar frumur úr öðru fólki í þau. (David dó)
Gefa þeim lyf sem hjálpa þeim að verjast sýkingum. (David hefur líklega verið dáinn)
Eða dadaradd
Laga til í genunum. (hefðir átt að þrauka í loftbólunni)
Maður býr til retróvírus, sýkir (ekki David því hann dó) sjúklinginn og þar sem að retróvírusar eru þannig úr garði gerðir að þeir setja sitt erfðaefni inn í frumurnar þá erum við búinn að koma virku erfðaefni inn í frumurnar og sjúklingurinn getur sjálfur framleitt framvarðasveitina til að slást við óboðna gesti.
Kúl eða hvað.
Þetta er náttúrulega enþá í prófun en hefur sést virka. En svo er náttúrulega galli að vírusar eru ekki gáfaðir, þeir eru sniðugir og þeim er alveg sama hvort að þeir séu með tösku fulla af seðlum eða einhverju öðru, þeim finnst bara kúl að vera vírusar. Og þar af leiðandi geta þeir stökkbreyst frá upphaflegri byggingu og ruglað kerfið.
Í því lá smá problem í lækningu við XSCID týpu sjúkdómsins. Flestir fengu ónæmiskerfi og gátu farið að hafa það þokkalegt, en sumir fengu í kaupbæti ólæknandi sjúkdóminn hvítblæði.
Og það er náttúrulega bara ves.
En þetta er ég að læra, hvernig vírusar virka, erfðaefni, uppbygging fruma og svoleiðis. Og þetta er bara orðið gaman aftur. Sjitt hvað mér var farið að leiðast.
Á næstunni er svo verkefni um samskipti fruma (efnafræði).
